Barcelona - Girona v.v.

“Ruim vijfentwintig jaar reed ik als vrachtwagenchauffeur van Spanje naar Zwitserland en Duitsland en weer terug, twee à drie keer per week. Een jaar of vijf geleden werd ik na een reorganisatie ontslagen, maar gelukkig vond ik al snel een nieuwe baan: als chauffeur bij een touringcarbedrijf vervoer ik nu dagelijks toeristen van het centrum van Barcelona naar het vliegveld in Girona. Hoe dat bevalt? Laten we zeggen dat het een hele omschakeling is, nog steeds: de omgang met ongeïnteresseerde toeristen valt me vaak zwaar. Af en toe halen die mensen echt het bloed onder mijn nagels vandaan: ze zijn brutaal en luidruchtig, tonen geen enkel respect, en spreken vaak nauwelijks een woord Spaans. Daar heb je in een vrachtwagen vol met zwaardvissen geen last van… Van de week nog: een Brit had zijn bagage al onder in de bus gelegd, maar een geldig kaartje moest-ie nog kopen. Komt-ie vervolgens tegen mij aan zeuren: dat ik maar even op hem moest wachten. In ’t Engels, ook dat nog! Het is goed, dacht ik – ik ben gewoon weggereden, met tas en al. Wat denkt zo iemand wel niet? Het gekke is dat ik, als ik dan eenmaal op de weg zit, weer volledig tot rust kom. Net alsof ik weer even met mijn vrachtwagen door Europa cross… Mijn gedachten dwalen dan al snel af. Naar mijn kleinkind Juan bijvoorbeeld. Hij heeft vorige week zijn eerste stapjes gezet! Of naar mijn vrouw, die op zaterdagochtend altijd amandelkoekjes voor me bakt – de schat. Soms zie ik mezelf opeens zitten, gespiegeld in de voorruit: het grote stuurwiel in mijn hand, en een glimlach van oor tot oor… Dan weet ik weer waarom ik, ook na zoveel jaar, nog steeds zo van dit vak geniet: dat enorme gevoel van vrijheid. Dát nemen ze me nooit meer af.”

Flaptekst #4

Bij stom toeval ontdekt de jonge fysicus Joost Marsman een revolutionaire manier om de atomaire structuur van mensen en voorwerpen af te breken en elders weer op te bouwen. Een uitvinding die het mogelijk maakt om te reizen, onafhankelijk van tijd en zonder fysieke beperkingen. Na de aanvankelijke euforie wordt de wetenschapper een gewild doelwit van dubieuze investeerders, veiligheidsdiensten en moslimterroristen, die om verschillende redenen erg geïnteresseerd zijn in Marsmans vinding…

De literaire thrillers van Arend-Jan den Blijker spelen zich af op het snijvlak van science fiction en suspense. Twee keer (in 1998 en 2004) won hij de Vliegende Schotel, een prijs voor het beste Nederlandstalige SF-boek.

Flaptekst #3

Swarte Ljocht is het vierde en laatste deel van de monumentale familiekroniek Skytmerakels. Na het plotselinge vertrek van oudste zoon Simme naar de Nieuwe Wereld, valt het familiebedrijf van machinefabrikant Jouke Postma langzaam maar zeker uit elkaar. Tegen de grimmige sociaal-economische achtergrond van het fin de siècle, heeft het er lange tijd alle schijn van dat Postma genadeloos zal worden ingehaald door de moderne tijd. De komst van de bourgondische boekhouder Dubois lijkt echter een kentering teweeg te brengen in Postma’s berustende binnenwereld – en langzaam maar zeker ontstaat er een nieuw elan. Maar is alles wel wat het lijkt?

Akke H. Hielema (Ferwerderadeel, 1951) wordt algemeen beschouwd als de grootste naoorlogse schrijver binnen het Friese taalgebied. Ook buiten Friesland mag zijn werk zich verheugen in een grote belangstelling.

Flaptekst #2

Buren die altijd lijken te klussen. Continu schreeuwende kinderen. Stampende housemuziek in het holst van de nacht. Maar liefst een op de drie Nederlanders heeft last van burengerucht, zo blijkt uit recent onderzoek. In Guur en berucht. Het drama dat burengerucht heet schetst Marije Houtman, aan de hand van zes schrijnende en uiteenlopende casussen, de impact die burengerucht kan hebben op je welbevinden. Welke mechanismen gaan er schuil achter deze specifieke vorm van overlast? Waarom heeft de ene persoon er (veel) meer last van dan de ander? Maar ook: hoe kun je geluidsoverlast op een effectieve en constructieve manier bestrijden? Want burengerucht, hoe klein ook, verdient het om te worden aangepakt.

Marije Houtman (1960) kreeg in haar leven meermalen met geluidsoverlast te maken. Tegenwoordig helpt ze als zelfstandig adviseur mensen om korte metten te maken met het drama dat burengerucht heet. 

Flaptekst #1

Als de puberzoon van Daber Uncek op een dag niet thuiskomt, voelt de vader ‘angstaanjagend weinig’. Uit plichtsbesef en vanwege de druk uit zijn omgeving, besluit Uncek – nadat de politie de zoektocht al snel opgeeft – zijn zoon zélf te gaan zoeken. Een zoektocht die hem voert naar de Oezbekistaanse hoofdstad Tasjkent - en die raakt aan de diepste krochten van Unceks eigen verweesde ziel.

Hávan Pucel (1973) woont en werkt in Kassel. Haar veelbejubelde debuutroman Alle dagen octopus ging in Duitsland meer dan een half miljoen keer over de toonbank.