Droomkoorts

Sinds de rechter hem een straatverbod heeft opgelegd, nu zo’n acht maanden geleden, heeft Marc zich zoveel mogelijk koest gehouden. Eén keer nog zag hij Lotte lopen, op een woensdagmiddag in het park aan de andere kant van de stad. Zelfs op afstand zag ze er nog betoverend uit, met haar rossige paardenstaart, de lange zwarte jas en de halfhoge Vans. Hij riep haar nog, een keer of vier schreeuwde hij haar naam, maar ze deed alsof ze hem niet hoorde.

 

Dat hij nu naar meer onorthodoxe middelen grijpt: hij is er zelf ook niet per se trots op, maar nood breekt wet. Waarschijnlijk zelfs meerdere internationale wetten, maar goed, de pakkans is nihil – en hij kán gewoon niet meer. Sinds hij er op 4chan voor het eerst over las, liet het idee van een invasieve dromendienst hem niet meer los. Het heeft vervolgens even geduurd voordat hij IWillPossessYourHeart wist te lokaliseren – het darkweb kom je niet zomaar op, en erg technisch is hij van nature niet –, maar nu de verrassend fris vormgegeven site opnieuw voor zijn ogen verschijnt, raakt hij weer bevangen door dezelfde opwinding als toen hij Lotte voor het eerst ontmoette, op een feest van de studentenvereniging waar ze allebei lid van waren. De door drank aangevonkte magie die avond, het onmiddellijke gevoel dat ze bij hem hoorde, op een diep en elementair niveau… Wat was dat toch tussen hen?

 

Hij bestudeert de site aandachtig. Hij heeft zijn zinnen gezet op de Silver Package: drie dromen, verspreid over twee weken voor maximale impact, en een succespercentage van vijfentachtig procent. Kosten: 895 dollar, te voldoen via een tussenrekening op een schimmig cryptoplatform. Marc heeft de afgelopen maanden flink gespaard, dus hij kan het op zich wel betalen. Hij twijfelt nog even over het premiumpakket – vijf dromen in drie weken, succespercentage van vijfennegentig procent –, maar de prijs van 1.295 dollar is hem nét iets te gortig. Drie dromen zou genoeg moeten zijn, is zijn inschatting.

 

Hij opent het aanvraagformulier, vult wat basale gegevens in, en gaat naar de velden waar hij de globale inhoud van de drie dromen kan invullen in maximaal drieduizend tekens. Hij heeft goed nagedacht over wat hij bij haar teweeg wil brengen en welke dromen daar bij zouden passen. Drie dromen: het zou moeten werken. En anders kan hij over een tijdje alsnog het premiumpakket nemen; vaste klanten krijgen korting.

 

Ook de spelregels zijn hem bekend: géén grof geweld (alleen licht gewelddadige handelingen zijn toegestaan, een en ander ter beoordeling van de moderator), geen al te uitbundige verkrachtingsfantasieën, géén seks met kinderen jonger dan veertien – maar verder is zo’n beetje alles toegestaan, al behoudt IWillPossessYourHeart zich het recht voor om dromen zonder opgaaf van redenen te weigeren. Sowieso kan de aanvrager geen enkel recht ontlenen aan zijn betaling; dromen blijven nu eenmaal mensenwerk, en hoe goed en verfijnd de door het bedrijf ontwikkelde methode en de bijbehorende algoritmes ook zijn, uiteindelijk is en blijft het de ontvangende partij die met het aangeboden materiaal aan de slag moet – al realiseert Marc zich dat dat misschien iets te actief klinkt voor iets wat je ongevraagd en onbewust in je brein geplant krijgt.

 

Natuurlijk heeft hij de afgelopen weken nagedacht over de vraag of hij het überhaupt wel kan maken. Dat de technologie nog in de kinderschoenen staat zit hem niet helemáál lekker, net als het feit dat sommige Amerikaanse staten inmiddels onderzoeken hebben aangekondigd naar deze vorm van illegale droomconstructie. Van de andere kant: wat heeft hij te verliezen? In een wereld waarin we de hele dag bestookt worden met gigantische hoeveelheden informatie, is dit misschien nog wel de enige manier om écht tot iemand door te dringen, bedenkt hij: rechtstreeks via het brein. Marc denkt aan al die keren dat hijzelf intens droomde over iemand, en hoe diegene vervolgens de hele dag aan je kon blijven plakken. Daar kan toch geen spitsvondige tweet of tot in detail gestileerde Instagram-post tegenop? Sigmund Freud meets Silicon Valley: je zou wel gek zijn als je daar géén gebruik van maakte.

 

Hij leest zijn concepten nog één keer door. Er zit een fraaie opbouw in, al zegt hij het zelf: een ontmoeting in het bos in de eerste droom, daarna een voorzichtige hint op het einde in het middendeel (iets met een intieme zwempartij in het gemeentelijke zwembad), met dan in het derde en laatste deel een spetterende climax op het strand van Canggu; de plek waar ze ooit zulke mooie momenten beleefden.

 

Hij schaaft nog wat aan de tekst en vult vervolgens de links in naar haar profielen op social media. Ook heeft hij drie min of meer recente foto’s van haar verzameld. Vervolgens vult hij zijn eigen gegevens in; hij komt immers ook voor in de door hem bedachte conceptdromen, als enige – aan pottenkijkers heeft hij geen behoefte. Ten slotte vult hij de gewenste data in. Hij mikt op eind januari, begin februari: dan is haar winterdepressie doorgaans maximaal en staat ze waarschijnlijk het meest open voor, ja, voor wat eigenlijk?

 

I have a dream: de tijd dat dromen de wereld veranderden, lijkt definitief voorbij. Marcs ambities zijn sowieso een stuk bescheidener: hij wil alleen háár wereld veranderen. Na een laatste check drukt hij op Send. Eerst zal hij, binnen achtenveertig uur, een ontvangstbevestiging en – hopelijk – groen licht krijgen. Daarna is het een kwestie van afwachten en hopen, al verwacht hij er ook weer niet té veel van. Het zou al mooi zijn als ze één teken van leven geeft. Eén appje, desnoods met alleen een kots-emoji erin: alles is welkom.

 

***

 

Begin maart, ruim vier weken na de laatste droom, zoekt hij haar maar weer eens op Facebook op. Vrijwel haar hele profiel was de laatste jaren hermetisch afgeschermd, in elk geval voor hem; zelfs haar profielfoto kon hij niet zien. Het bericht dat nu bovenaan verschijnt is echter openbaar.

 

Lieve Facebook-vrienden van Lotte, zoals sommigen wellicht al gehoord hebben is Lotte begin februari getroffen door het noodlot. In haar slaap is ze vanuit het niets in een zware coma geraakt. Ondanks allerlei onderzoeken is nog volstrekt niet duidelijk wat er precies aan de hand is, de artsen staan voor een raadsel. Via deze pagina houden we jullie op de hoogte van alles, al hebben ze in het ziekenhuis nog geen enkel idee of ze überhaupt nog ooit bij zal komen. Ze is inmiddels wel weer bij ons thuis gelukkig. Bezoek is helaas niet mogelijk. Wij zijn er kapot van. Xxx Juul

 

De rest van de dag brengt Marc, grote vazen Belgisch bier wegdrinkend, door in het café waar ze samen altijd kwamen, bij haar om de hoek; dat straatverbod moet maar even wijken, zo heeft hij bedacht. Als hij even na middernacht wankelend naar buiten loopt en stilstaat om te kijken naar de smeerkaaskleurige maan, lijkt het heel even of de duisternis hem een centimeter of wat optilt, nét ver genoeg om te kunnen zien of haar lichten misschien toch nog branden.