Eerlijk is eerlijk: de oude huurders hebben zichtbaar hun best gedaan. Een verhuizing is altijd hectisch, en dan wil het oude stekje er nog wel eens bij inschieten. Maar dit appartement ziet er – afgezien van wat lichte gebruikssporen – prima uit: schoon, strakke muren, zelfs de afzuigingsroostertjes zijn gereinigd. Gelukkig maar: zeker nu mijn collega is weggevallen, is mijn rayon flink groter geworden. Zo min mogelijk administratief gedoe – tegenwoordig leggen we zo'n beetje álles vast – is dan wel zo prettig.
Terwijl we wat praten over het weer en het nieuwe huis, neem ik het stel in me op. De jongen lijkt nerveus. Tot op zekere hoogte snap ik het ook wel: ik kan hem met één pennenstreek ettelijke honderden euro's door de neus boren. Eén slordig dichtgesmeerd gaatje, oude lijmresten op het beton, pureespetters op de muur: als ik wil, naai ik hem waar-ie bij staat.
Zo ver komt het vandaag niet. Ik neem de sleutels in (drie voor de voordeur, twee voor de brievenbus), geef de huurders een hand en neem afscheid. Ik kijk hen nog even na terwijl ze naar de lift lopen, en sluit voorzichtig de deur. Ik loop naar de nu lege slaapkamer, neem nog een slokje water, en knoop langzaam mijn broek los. Het wordt een lange dag vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten